نور

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : كُلُّ قَولٍ لَيسَ للّه ِ فيهِ ذِكرٌ فلَغوٌ ، و كلُّ صَمتٍ لَيسَ فيهِ فِكرٌ فسَهوٌ ، و كلُّ نَظَرٍ لَيسَ فيهِ اعتِبارٌ فلَهوٌ .

امام على عليه السلام : هر سخنى كه در آن ياد خدا نباشد لغو است، و هر سكوتى كه با انديشيدن همراه نباشد سهو است، و هر نگاهى كه در آن پند آموزى نباشد لهو است.

(بحار الأنوار : ٧٨ / ٩٢ / ١٠١.)

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:

كُونُوا فِي الدُّنْيَا أَضْيَافاً وَ اتَّخِذُوا الْمَسَاجِدَ بُيُوتاً وَ عَوِّدُوا قُلُوبَكُمُ الرِّقَّةَ وَ أَكْثِرُوا التَّفَكُّرَ وَ الْبُكَاءَ

وَ لَا تَخْتَلِفَنَّ بِكُمُ الْأَهْوَاءُ تَبْنُونَ مَا لَا تَسْكُنُونَ وَ تَجْمَعُونَ مَا لَا تَأْكُلُونَ وَ تَأْمُلُونَ مَا لَا تُدْرِكُون‏

شما در دنيا مانند مهمانان زندگى كنيد، مسجدها را خانه خود بگيريد، دلها را به هم مهربان سازيد، بسيار فكر نمائيد و گريه كنيد.

گرفتار هواى نفس نشويد، خانه‏ ها را مى ‏سازيد ولى در آن نخواهيد نشست، مال را جمع مى ‏كنيد ولى نخواهيد خورد، آرزو داريد ولى به آن نخواهيد رسيد.

علامه مجلسى، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، 42جلد، اسلاميه - تهران، چاپ: مكرر، مختلف. ج‏70 ص 81

الأمالي للصدوق أَبِي عَنْ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنِ الصَّادِقِ علیه السلام عَنْ آبَائِهِ علیه السلام قَالَ قَالَ النَّبِيُّ صلی الله علیه و اله: اعْمَلْ بِفَرَائِضِ اللَّهِ تَكُنْ أَتْقَى النَّاسِ- وَ ارْضَ بِقِسْمِ اللَّهِ تَكُنْ أَغْنَى النَّاسِ- وَ كُفَّ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ تَكُنْ أَوْرَعَ النَّاسِ- وَ أَحْسِنْ مُجَاوَرَةَ مَنْ جَاوَرَكَ تَكُنْ مُؤْمِناً- وَ أَحْسِنْ مُصَاحَبَةَ مَنْ صَاحَبَكَ تَكُنْ مُسْلِماً

امالى صدوق: بسندش تا پيغمبر (صلی الله علیه و اله) كه فرمود:

به واجبات خدا عمل كن تا پرهيزكارتر مردم باشى، بقسمت خدا راضى باش تا بى ‏نيازتر مردم باشى، و از آنچه خدا حرام كرده خوددارى كن تا اورع مردم باشى و به همسايه‏ات نيكى كن تا مؤمن باشى، و با همصحبت خود نيكى كن تا مسلمان باشى‏

بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار    ج‏71    ص : 154

عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ مُعَلِّمُ الْخَيْرِ يَسْتَغْفِرُ لَهُ دَوَابُّ الْأَرْضِ وَ حِيتَانُ الْبُحُورِ وَ كُلُّ صَغِيرَةٍ وَ كَبِيرَةٍ فِي أَرْضِ اللَّهِ وَ سَمَائِه

‏ امام باقر عليه السّلام فرمود:

براى آموزگارى كه خوبى به مردم بياموزد، و راه خير و صلاح زندگى را نشان دهد همه جنبندگان روى زمين و ماهيان درياها و هر كوچك و بزرگ و ريز و درشتى در زمين و آسمان خدا براى او طلب آمرزش كنند.

ثواب الاعمال، ص: 131

عَنْ خَالِهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ آبَائِهِ ع عَنِ النَّبِيِّ صلی الله علیه و اله:

قَالَ وَعَظَنِي جَبْرَئِيلُ فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ أَحْبِبْ مَنْ شِئْتَ فَإِنَّكَ مُفَارِقُهُ وَ اعْمَلْ مَا شِئْتَ فَإِنَّكَ مُلَاقِيهِ

امام صادق عليه السّلام از پدرانش از رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله روايت می كند كه فرمود:
جبرئيل مرا موعظه كرد و گفت: اى محمد هر كس را مى‏ خواهى دوست بدار كه از او جدا خواهى شد و هر چه مى ‏خواهى انجام بده كه به آن خواهى رسيد.

(  بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏68، ص: 189و أمالى الطوسى ج 2 ص 203)

قال الشيخ- رضي اللّه عنه-: اعتقادنا في الصراط أنّه حق، و أنّه جسر جهنّم، و أنّ عليه ممرّ جميع الخلق.
قال تعالى: وَ إِنْ مِنْكُمْ إِلَّا وارِدُها كانَ عَلى‏ رَبِّكَ حَتْماً مَقْضِيًّا «2».
و الصراط في وجه آخر اسم حجج اللّه، فمن عرفهم في الدنيا و أطاعهم أعطاه اللّه جوازا على الصراط الذي هو جسر جهنّم يوم القيامة «3».
وَ قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ لِعَلِيٍّ: «يَا عَلِيُّ إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ أَقْعُدُ أَنَا وَ أَنْتَ وَ جَبْرَئِيلُ عَلَى الصِّرَاطِ، فَلَا يَجُوزُ عَلَى الصِّرَاطِ إِلَّا مَنْ كَانَتْ مَعَهُ بَرَاءَةٌ بِوَلَايَتِكَ»

ابن بابويه رحمة اللَّه عليه گويد: اعتقاد ما در باره صراط اينست كه آن حق است و آنكه آن راه و جسر جهنم است و گذار كل خلق بر آن است حقتعالى فرمود، احدى از شما نيست مگر آنكه البته واردشونده جهنم است و اين بر پروردگار تو يا محمّد حتم و لازم است  و صراط بوجه ديگر اسم معصومين عليه السّلام است پس هر كس ايشان را در دنيا شناخت و اطاعتشان نمود حقتعالى او را گذار از آن صراطى ميدهد كه جسر جهنم است در روز قيامت.پ و جناب نبوى بجناب امير المؤمنين عليه السّلام فرمودند: يا على چون روز قيامت شود من و تو و جبرئيل مينشينيم بر صراط و نميگذرد بر صراط مگر كسى كه براتى داشته باشد بولايت و محبت تو

اعتقادات الإمامية و تصحيح الاعتقاد،  شيخ صدوق؛ ج‏1، ص: 71

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ

مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسَى وَ الدُّنْيَا أَكْبَرُ هَمِّهِ- جَعَلَ اللَّهُ الْفَقْرَ بَيْنَ عَيْنَيْهِ وَ شَتَّتَ أَمْرَهُ وَ لَمْ يَنَلْ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا مَا قُسِمَ لَهُ- وَ مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسَى وَ الْآخِرَةُ أَكْبَرُ هَمِّهِ جَعَلَ اللَّهُ الْغِنَى فِي قَلْبِهِ وَ جَمَعَ لَهُ أَمْرَه‏

امام صادق عليه السّلام فرمود:

هر كس شب و روز كوشش براى دنيا نمايد وهمّش اين باشد كه به مال و جاهى برسد، خداوند فقر را بر او مسلط مى ‏كند و كارهايش از هم مى ‏پاشد و به دنيا جز به همان اندازه كه مقدر او باشد نخواهد رسيد، اما هر كس كه براى آخرت كار كند خداوند استغفار را در دل او قرار مى‏دهد و كارهايش را مرتب مى‏كند

مشكاة الأنوار في غرر الأخبار        ص : 263

قالَ الاْمامُ الباقر - علیه السلام - :
« صِلِهُ الاْرْحامِ تُزَكّی الاْعْمالَ، وَ تُنْمِی الاْمْوالَ، وَ تَدْفَعُ الْبَلْوی، وَ تُیَسِّرُ الْحِسابَ، وَ تُنْسِیءُ فِی الاْجَلِ.»
(تحف العقول، ص 218)

امام محمد باقر - علیه السلام - فرمود:
صله رحم نمودن موجب تزكیه اعمال و عبادات می شود، سبب رشد و بركت در اموال می گردد، بلاها، آفات و گرفتاری ها را دفع و بر طرف می نماید، حساب (قبر و قیامت) را آسان می گرداند و مرگ و أجل (معلّق) را تأخیر می اندازد.

سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ : مَنْ نَفَّسَ عَنْ مُؤْمِنٍ كُرْبَةً نَفَّسَ اللَّهُ عَنْهُ كُرَبَ الْآخِرَةِ وَ خَرَجَ مِنْ قَبْرِهِ وَ هُوَ ثَلِجُ الْفُؤَادِ وَ مَنْ أَطْعَمَهُ مِنْ جُوعٍ أَطْعَمَهُ اللَّهُ ثِمَارَ الْجَنَّةِ وَ مَنْ سَقَاهُ شَرْبَةَ مَاءٍ سَقَاهُ اللَّهُ مِنَ الرَّحِيقِ الْمَخْتُوم‏

امام صادق علیه السلام می فرمایند:

هر كس اندوهى‏ از دل مؤمنى بردارد خداوند در آخرت براى او اندوهى نگذارد، و او را از قبر با دلى آرام برانگيزد، و هر كس مؤمنى را طعام دهد، خداوند از ميوه ‏هاى بهشت او را بخوراند، و هر كس بجرعه آبى او را سيراب كند، خداوند او را از شربتهاى سر بمهر بهشتى نصيب گرداند.

ثواب الاعمال-ترجمه غفارى، ص: 149

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و اله:

مَنْ أَكْثَرَ ذِكْرَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ مَنْ ذَكَرَ اللَّهَ كَثِيراً كُتِبَتْ لَهُ بَرَاءَتَانِ بَرَاءَةٌ مِنَ النَّارِ وَ بَرَاءَةٌ مِنَ النِّفَاق‏

رسول خدا (صلی الله علیه و اله) فرموده: هر كه ذكر خداى عز و جل را بسيار كند خداوند او را دوست دارد، و هر كه ذكر خدا را بسيار كند براى او دو براءت (يعنى منشور آزادى) نوشته شود، يكى براءت از دوزخ، و ديگرى براءت از نفاق (و دوروئى).

الكافي    ج‏2    ص : 498