نور

امیرالمؤمنین علی سلام الله عليه :  بادِر شَبابَكَ قَبلَ هَرَمِكَ، وصِحَّتَكَ قَبلَ سُقمِكَ؛

جوانى ات را پيش از پيرى، و تندرستى ات را پيش از بيمارى درياب.

غرر الحكم : ح ۴۳۸۱ ؛ حكمت نامه جوان، ص 44

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : كُلُّ قَولٍ لَيسَ للّه ِ فيهِ ذِكرٌ فلَغوٌ ، و كلُّ صَمتٍ لَيسَ فيهِ فِكرٌ فسَهوٌ ، و كلُّ نَظَرٍ لَيسَ فيهِ اعتِبارٌ فلَهوٌ .

امام على عليه السلام : هر سخنى كه در آن ياد خدا نباشد لغو است، و هر سكوتى كه با انديشيدن همراه نباشد سهو است، و هر نگاهى كه در آن پند آموزى نباشد لهو است.

(بحار الأنوار : ٧٨ / ٩٢ / ١٠١.)

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنّ النَّصرَ مَعَ الصَّبرِ ، و الفَرَجَ مع الكَربِ ، و إنّ مَعَ العُسرِ يُسرا

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : همانا پيروزى با صبر همراه است و گشايش با گرفتارى . و بى گمان با هر دشوارى، آسانى هست .

بحار الأنوار : ٧٧/٨٨/٢

قَالَ رسول الله صلی الله علیه و اله و سلم:

مَا مِنْ يَوْمٍ يَمُرُّ إِلَّا وَ الْبَارِي عَزَّ وَ جَلَّ يُنَادِي عَبْدِي مَا أَنْصَفْتَنِي أَذْكُرُكَ وَ تَنْسَى ذِكْرِي وَ أَدْعُوكَ إِلَى عِبَادَتِي وَ تَذْهَبُ إِلَى غَيْرِي وَ أَرْزُقُكَ مِنْ خِزَانَتِي وَ آمُرُكَ لِتَتَصَدَّقَ لِوَجْهِي فَلَا تُطِيعُنِي وَ أَفْتَحُ عَلَيْكَ أَبْوَابَ الرِّزْقِ وَ أَسْتَقْرِضُكَ مِنْ مَالِي فَتَجْبَهُنِي وَ أُذْهِبُ عَنْكَ الْبَلَاءَ وَ أَنْتَ مُعْتَكِفٌ عَلَى فِعْلِ الْخَطَايَا يَا ابْنَ آدَمَ مَا يَكُونُ جَوَابُكَ لِي غَداً إِذَا أَجَبْتَنِي

پيغمبر- صلّى اللَّه عليه و آله- فرمود:

هيچ روزى بر اولاد آدم نمى ‏گذرد مگر اينكه خداوند عزّ و جل مى ‏فرمايد: اى بنده من تو با من به انصاف عمل نمى ‏كنى من تو را ياد مى‏كنم و تو مرا فراموش مى‏نمايى. و تو را به سوى عبادت خود مى ‏خوانم و تو به سوى غير من مى‏روى و روزى مى‏دهم تو را از خزانه خودم و به تو امر مى‏كنم كه براى رضاى من صدقه دهى پس اطاعت مرا نمى‏كنى. و درهاى رزق را به روى تو مى‏ گشايم و از تو قرض مى‏خواهم تو مرا منع مى‏كنى. و بلاها را از تو دفع مى‏كنم و تو بر كارهاى خطا و گناه ثابت مانده‏اى. اى پسر آدم چه جواب به من مى ‏دهى در فرداى قيامت در وقتى كه از تو سؤال كنم و تو بخواهى جواب دهى؟

(إرشاد القلوب إلى الصواب    ج‏1     ص : 49)

پيامبر صلى ‏الله ‏عليه ‏ و‏ آله :

اَوصانى رَبّى بِسَبعٍ: اَوصانى بِالاِْخلاصِ فِى السِّرِّ وَ الْعَلانيَةِ وَ اَن اَعْفُوَ عَمَّن ظَلَمَنى و اُعْطىَ مَن حَرَمَنى و اَصِلَ مَنْ قَطَعَنى و اَن يَكونَ صَمْتى فِكْرا وَ نَظَرى عِبَرا؛

پروردگارم هفت چيز را به من سفارش فرمود: اخلاص در نهان و آشكار، گذشت از كسى كه به من ظلم نموده، بخشش به كسى كه مرا محروم كرده، رابطه با كسى كه با من قطع رابطه كرده، و سكوتم همراه با تفكّر و نگاهم براى عبرت باشد.

كنزالفوائد، ص 184