نور

عَنْ خَالِهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ آبَائِهِ ع عَنِ النَّبِيِّ صلی الله علیه و اله:

قَالَ وَعَظَنِي جَبْرَئِيلُ فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ أَحْبِبْ مَنْ شِئْتَ فَإِنَّكَ مُفَارِقُهُ وَ اعْمَلْ مَا شِئْتَ فَإِنَّكَ مُلَاقِيهِ

امام صادق عليه السّلام از پدرانش از رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله روايت می كند كه فرمود:
جبرئيل مرا موعظه كرد و گفت: اى محمد هر كس را مى‏ خواهى دوست بدار كه از او جدا خواهى شد و هر چه مى ‏خواهى انجام بده كه به آن خواهى رسيد.

(  بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏68، ص: 189و أمالى الطوسى ج 2 ص 203)

قال الشيخ- رضي اللّه عنه-: اعتقادنا في الصراط أنّه حق، و أنّه جسر جهنّم، و أنّ عليه ممرّ جميع الخلق.
قال تعالى: وَ إِنْ مِنْكُمْ إِلَّا وارِدُها كانَ عَلى‏ رَبِّكَ حَتْماً مَقْضِيًّا «2».
و الصراط في وجه آخر اسم حجج اللّه، فمن عرفهم في الدنيا و أطاعهم أعطاه اللّه جوازا على الصراط الذي هو جسر جهنّم يوم القيامة «3».
وَ قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ لِعَلِيٍّ: «يَا عَلِيُّ إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ أَقْعُدُ أَنَا وَ أَنْتَ وَ جَبْرَئِيلُ عَلَى الصِّرَاطِ، فَلَا يَجُوزُ عَلَى الصِّرَاطِ إِلَّا مَنْ كَانَتْ مَعَهُ بَرَاءَةٌ بِوَلَايَتِكَ»

ابن بابويه رحمة اللَّه عليه گويد: اعتقاد ما در باره صراط اينست كه آن حق است و آنكه آن راه و جسر جهنم است و گذار كل خلق بر آن است حقتعالى فرمود، احدى از شما نيست مگر آنكه البته واردشونده جهنم است و اين بر پروردگار تو يا محمّد حتم و لازم است  و صراط بوجه ديگر اسم معصومين عليه السّلام است پس هر كس ايشان را در دنيا شناخت و اطاعتشان نمود حقتعالى او را گذار از آن صراطى ميدهد كه جسر جهنم است در روز قيامت.پ و جناب نبوى بجناب امير المؤمنين عليه السّلام فرمودند: يا على چون روز قيامت شود من و تو و جبرئيل مينشينيم بر صراط و نميگذرد بر صراط مگر كسى كه براتى داشته باشد بولايت و محبت تو

اعتقادات الإمامية و تصحيح الاعتقاد،  شيخ صدوق؛ ج‏1، ص: 71

امام على عليه السلام :

أَربَعٌ مَن أُعطيَهُنَّ فَقَد أُعطىَ خَيرَ الدُّنيا وَالخِرَةِ صِدقُ حَديثٍ وَأَداءُ أَمانَةٍ وَعِفَّةُ بَطنٍ وَحُسنُ خُلقٍ؛
چهار چيز است كه به هر كس داده شود خير دنيا و آخرت به او داده شده است:

راستگويى، اداء امانت، حلال خورى و خوش اخلاقى.

غررالحكم، ج2، ص151، ح2142

قَالَ رسول الله صلی الله علیه و اله و سلم:

مَا مِنْ يَوْمٍ يَمُرُّ إِلَّا وَ الْبَارِي عَزَّ وَ جَلَّ يُنَادِي عَبْدِي مَا أَنْصَفْتَنِي أَذْكُرُكَ وَ تَنْسَى ذِكْرِي وَ أَدْعُوكَ إِلَى عِبَادَتِي وَ تَذْهَبُ إِلَى غَيْرِي وَ أَرْزُقُكَ مِنْ خِزَانَتِي وَ آمُرُكَ لِتَتَصَدَّقَ لِوَجْهِي فَلَا تُطِيعُنِي وَ أَفْتَحُ عَلَيْكَ أَبْوَابَ الرِّزْقِ وَ أَسْتَقْرِضُكَ مِنْ مَالِي فَتَجْبَهُنِي وَ أُذْهِبُ عَنْكَ الْبَلَاءَ وَ أَنْتَ مُعْتَكِفٌ عَلَى فِعْلِ الْخَطَايَا يَا ابْنَ آدَمَ مَا يَكُونُ جَوَابُكَ لِي غَداً إِذَا أَجَبْتَنِي

پيغمبر- صلّى اللَّه عليه و آله- فرمود:

هيچ روزى بر اولاد آدم نمى ‏گذرد مگر اينكه خداوند عزّ و جل مى ‏فرمايد: اى بنده من تو با من به انصاف عمل نمى ‏كنى من تو را ياد مى‏كنم و تو مرا فراموش مى‏نمايى. و تو را به سوى عبادت خود مى ‏خوانم و تو به سوى غير من مى‏روى و روزى مى‏دهم تو را از خزانه خودم و به تو امر مى‏كنم كه براى رضاى من صدقه دهى پس اطاعت مرا نمى‏كنى. و درهاى رزق را به روى تو مى‏ گشايم و از تو قرض مى‏خواهم تو مرا منع مى‏كنى. و بلاها را از تو دفع مى‏كنم و تو بر كارهاى خطا و گناه ثابت مانده‏اى. اى پسر آدم چه جواب به من مى ‏دهى در فرداى قيامت در وقتى كه از تو سؤال كنم و تو بخواهى جواب دهى؟

(إرشاد القلوب إلى الصواب    ج‏1     ص : 49)

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ

مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسَى وَ الدُّنْيَا أَكْبَرُ هَمِّهِ- جَعَلَ اللَّهُ الْفَقْرَ بَيْنَ عَيْنَيْهِ وَ شَتَّتَ أَمْرَهُ وَ لَمْ يَنَلْ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا مَا قُسِمَ لَهُ- وَ مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسَى وَ الْآخِرَةُ أَكْبَرُ هَمِّهِ جَعَلَ اللَّهُ الْغِنَى فِي قَلْبِهِ وَ جَمَعَ لَهُ أَمْرَه‏

امام صادق عليه السّلام فرمود:

هر كس شب و روز كوشش براى دنيا نمايد وهمّش اين باشد كه به مال و جاهى برسد، خداوند فقر را بر او مسلط مى ‏كند و كارهايش از هم مى ‏پاشد و به دنيا جز به همان اندازه كه مقدر او باشد نخواهد رسيد، اما هر كس كه براى آخرت كار كند خداوند استغفار را در دل او قرار مى‏دهد و كارهايش را مرتب مى‏كند

مشكاة الأنوار في غرر الأخبار        ص : 263

قالَ الاْمامُ الباقر - علیه السلام - :
« صِلِهُ الاْرْحامِ تُزَكّی الاْعْمالَ، وَ تُنْمِی الاْمْوالَ، وَ تَدْفَعُ الْبَلْوی، وَ تُیَسِّرُ الْحِسابَ، وَ تُنْسِیءُ فِی الاْجَلِ.»
(تحف العقول، ص 218)

امام محمد باقر - علیه السلام - فرمود:
صله رحم نمودن موجب تزكیه اعمال و عبادات می شود، سبب رشد و بركت در اموال می گردد، بلاها، آفات و گرفتاری ها را دفع و بر طرف می نماید، حساب (قبر و قیامت) را آسان می گرداند و مرگ و أجل (معلّق) را تأخیر می اندازد.

سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ : مَنْ نَفَّسَ عَنْ مُؤْمِنٍ كُرْبَةً نَفَّسَ اللَّهُ عَنْهُ كُرَبَ الْآخِرَةِ وَ خَرَجَ مِنْ قَبْرِهِ وَ هُوَ ثَلِجُ الْفُؤَادِ وَ مَنْ أَطْعَمَهُ مِنْ جُوعٍ أَطْعَمَهُ اللَّهُ ثِمَارَ الْجَنَّةِ وَ مَنْ سَقَاهُ شَرْبَةَ مَاءٍ سَقَاهُ اللَّهُ مِنَ الرَّحِيقِ الْمَخْتُوم‏

امام صادق علیه السلام می فرمایند:

هر كس اندوهى‏ از دل مؤمنى بردارد خداوند در آخرت براى او اندوهى نگذارد، و او را از قبر با دلى آرام برانگيزد، و هر كس مؤمنى را طعام دهد، خداوند از ميوه ‏هاى بهشت او را بخوراند، و هر كس بجرعه آبى او را سيراب كند، خداوند او را از شربتهاى سر بمهر بهشتى نصيب گرداند.

ثواب الاعمال-ترجمه غفارى، ص: 149

قال علی بن حسین علیه السلام:

لیسَ العَجبُ ممَّن نجا کیف نجا و أمّا العجبُ ممَّن هَلَکَ کیف هلک مع سَعَةِ رحمة الله!

امام سجاد علیه السلام می فرمایند:

از اینکه کسی (در آخرت) نجات یافته تعجبی نیست، تعجب از کسی است که با وجود رحمت گسترده الهی چگونه هلاک شده است!

بحارالانوار،ج۷۵، ص۱۵۳

قال رسول الله صلی الله علیه و اله و سلم:

مَن نَظَرَ إلی مؤمنٍ نَظرَةً یُخفیه بِها أخافه الله تعالی یومَ لا ظِلَّ إلا ظلُّهُ

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند:

هر که با نگاهش مؤمنی را بترساند خدای تعالی در روزی که سایه (رحمتی) جز سایه او نیست، او را بترساند.

مستدرک الواسائل، ح۱۰۵۱۱

أمیرالمؤمنین علی علیه السلام: عَلَیکَ بِالآخره، تأتِیک الدنیا صاغِرهً

امیر مومنان علی علیه السلام می فرمایند:

تو مراقب آخرتت باش، دنیا خودش ذلیلانه پیش تو می آید.

غررالحکم، ص۱۴۴،ح۲۶۰۳

امام على عليه ‏السلام :

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و اله:

مَنْ أَكْثَرَ ذِكْرَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ مَنْ ذَكَرَ اللَّهَ كَثِيراً كُتِبَتْ لَهُ بَرَاءَتَانِ بَرَاءَةٌ مِنَ النَّارِ وَ بَرَاءَةٌ مِنَ النِّفَاق‏

رسول خدا (صلی الله علیه و اله) فرموده: هر كه ذكر خداى عز و جل را بسيار كند خداوند او را دوست دارد، و هر كه ذكر خدا را بسيار كند براى او دو براءت (يعنى منشور آزادى) نوشته شود، يكى براءت از دوزخ، و ديگرى براءت از نفاق (و دوروئى).

الكافي    ج‏2    ص : 498