نور

امیرالمؤمنین علی سلام الله عليه :  بادِر شَبابَكَ قَبلَ هَرَمِكَ، وصِحَّتَكَ قَبلَ سُقمِكَ؛

جوانى ات را پيش از پيرى، و تندرستى ات را پيش از بيمارى درياب.

غرر الحكم : ح ۴۳۸۱ ؛ حكمت نامه جوان، ص 44

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : كُلُّ قَولٍ لَيسَ للّه ِ فيهِ ذِكرٌ فلَغوٌ ، و كلُّ صَمتٍ لَيسَ فيهِ فِكرٌ فسَهوٌ ، و كلُّ نَظَرٍ لَيسَ فيهِ اعتِبارٌ فلَهوٌ .

امام على عليه السلام : هر سخنى كه در آن ياد خدا نباشد لغو است، و هر سكوتى كه با انديشيدن همراه نباشد سهو است، و هر نگاهى كه در آن پند آموزى نباشد لهو است.

(بحار الأنوار : ٧٨ / ٩٢ / ١٠١.)

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:

كُونُوا فِي الدُّنْيَا أَضْيَافاً وَ اتَّخِذُوا الْمَسَاجِدَ بُيُوتاً وَ عَوِّدُوا قُلُوبَكُمُ الرِّقَّةَ وَ أَكْثِرُوا التَّفَكُّرَ وَ الْبُكَاءَ

وَ لَا تَخْتَلِفَنَّ بِكُمُ الْأَهْوَاءُ تَبْنُونَ مَا لَا تَسْكُنُونَ وَ تَجْمَعُونَ مَا لَا تَأْكُلُونَ وَ تَأْمُلُونَ مَا لَا تُدْرِكُون‏

شما در دنيا مانند مهمانان زندگى كنيد، مسجدها را خانه خود بگيريد، دلها را به هم مهربان سازيد، بسيار فكر نمائيد و گريه كنيد.

گرفتار هواى نفس نشويد، خانه‏ ها را مى ‏سازيد ولى در آن نخواهيد نشست، مال را جمع مى ‏كنيد ولى نخواهيد خورد، آرزو داريد ولى به آن نخواهيد رسيد.

علامه مجلسى، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، 42جلد، اسلاميه - تهران، چاپ: مكرر، مختلف. ج‏70 ص 81

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنّ النَّصرَ مَعَ الصَّبرِ ، و الفَرَجَ مع الكَربِ ، و إنّ مَعَ العُسرِ يُسرا

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : همانا پيروزى با صبر همراه است و گشايش با گرفتارى . و بى گمان با هر دشوارى، آسانى هست .

بحار الأنوار : ٧٧/٨٨/٢

الأمالي للصدوق أَبِي عَنْ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنِ الصَّادِقِ علیه السلام عَنْ آبَائِهِ علیه السلام قَالَ قَالَ النَّبِيُّ صلی الله علیه و اله: اعْمَلْ بِفَرَائِضِ اللَّهِ تَكُنْ أَتْقَى النَّاسِ- وَ ارْضَ بِقِسْمِ اللَّهِ تَكُنْ أَغْنَى النَّاسِ- وَ كُفَّ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ تَكُنْ أَوْرَعَ النَّاسِ- وَ أَحْسِنْ مُجَاوَرَةَ مَنْ جَاوَرَكَ تَكُنْ مُؤْمِناً- وَ أَحْسِنْ مُصَاحَبَةَ مَنْ صَاحَبَكَ تَكُنْ مُسْلِماً

امالى صدوق: بسندش تا پيغمبر (صلی الله علیه و اله) كه فرمود:

به واجبات خدا عمل كن تا پرهيزكارتر مردم باشى، بقسمت خدا راضى باش تا بى ‏نيازتر مردم باشى، و از آنچه خدا حرام كرده خوددارى كن تا اورع مردم باشى و به همسايه‏ات نيكى كن تا مؤمن باشى، و با همصحبت خود نيكى كن تا مسلمان باشى‏

بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار    ج‏71    ص : 154

امیرالمؤمنین علی علیه السلام: مَن کَلَّفَ بالأدَبِ قَلَّت مَساویهِ

امام علی علیه السلام می فرمایند:

کسی که خود را موظف به رعایت ادب کند، بدیهایش کاستی می گیرد.

غررالحکم، ح۵۰۹۱

عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ مُعَلِّمُ الْخَيْرِ يَسْتَغْفِرُ لَهُ دَوَابُّ الْأَرْضِ وَ حِيتَانُ الْبُحُورِ وَ كُلُّ صَغِيرَةٍ وَ كَبِيرَةٍ فِي أَرْضِ اللَّهِ وَ سَمَائِه

‏ امام باقر عليه السّلام فرمود:

براى آموزگارى كه خوبى به مردم بياموزد، و راه خير و صلاح زندگى را نشان دهد همه جنبندگان روى زمين و ماهيان درياها و هر كوچك و بزرگ و ريز و درشتى در زمين و آسمان خدا براى او طلب آمرزش كنند.

ثواب الاعمال، ص: 131

عَنْ خَالِهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ آبَائِهِ ع عَنِ النَّبِيِّ صلی الله علیه و اله:

قَالَ وَعَظَنِي جَبْرَئِيلُ فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ أَحْبِبْ مَنْ شِئْتَ فَإِنَّكَ مُفَارِقُهُ وَ اعْمَلْ مَا شِئْتَ فَإِنَّكَ مُلَاقِيهِ

امام صادق عليه السّلام از پدرانش از رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله روايت می كند كه فرمود:
جبرئيل مرا موعظه كرد و گفت: اى محمد هر كس را مى‏ خواهى دوست بدار كه از او جدا خواهى شد و هر چه مى ‏خواهى انجام بده كه به آن خواهى رسيد.

(  بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏68، ص: 189و أمالى الطوسى ج 2 ص 203)

قال الشيخ- رضي اللّه عنه-: اعتقادنا في الصراط أنّه حق، و أنّه جسر جهنّم، و أنّ عليه ممرّ جميع الخلق.
قال تعالى: وَ إِنْ مِنْكُمْ إِلَّا وارِدُها كانَ عَلى‏ رَبِّكَ حَتْماً مَقْضِيًّا «2».
و الصراط في وجه آخر اسم حجج اللّه، فمن عرفهم في الدنيا و أطاعهم أعطاه اللّه جوازا على الصراط الذي هو جسر جهنّم يوم القيامة «3».
وَ قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ لِعَلِيٍّ: «يَا عَلِيُّ إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ أَقْعُدُ أَنَا وَ أَنْتَ وَ جَبْرَئِيلُ عَلَى الصِّرَاطِ، فَلَا يَجُوزُ عَلَى الصِّرَاطِ إِلَّا مَنْ كَانَتْ مَعَهُ بَرَاءَةٌ بِوَلَايَتِكَ»

ابن بابويه رحمة اللَّه عليه گويد: اعتقاد ما در باره صراط اينست كه آن حق است و آنكه آن راه و جسر جهنم است و گذار كل خلق بر آن است حقتعالى فرمود، احدى از شما نيست مگر آنكه البته واردشونده جهنم است و اين بر پروردگار تو يا محمّد حتم و لازم است  و صراط بوجه ديگر اسم معصومين عليه السّلام است پس هر كس ايشان را در دنيا شناخت و اطاعتشان نمود حقتعالى او را گذار از آن صراطى ميدهد كه جسر جهنم است در روز قيامت.پ و جناب نبوى بجناب امير المؤمنين عليه السّلام فرمودند: يا على چون روز قيامت شود من و تو و جبرئيل مينشينيم بر صراط و نميگذرد بر صراط مگر كسى كه براتى داشته باشد بولايت و محبت تو

اعتقادات الإمامية و تصحيح الاعتقاد،  شيخ صدوق؛ ج‏1، ص: 71

امام على عليه السلام :

أَربَعٌ مَن أُعطيَهُنَّ فَقَد أُعطىَ خَيرَ الدُّنيا وَالخِرَةِ صِدقُ حَديثٍ وَأَداءُ أَمانَةٍ وَعِفَّةُ بَطنٍ وَحُسنُ خُلقٍ؛
چهار چيز است كه به هر كس داده شود خير دنيا و آخرت به او داده شده است:

راستگويى، اداء امانت، حلال خورى و خوش اخلاقى.

غررالحكم، ج2، ص151، ح2142

قَالَ رسول الله صلی الله علیه و اله و سلم:

مَا مِنْ يَوْمٍ يَمُرُّ إِلَّا وَ الْبَارِي عَزَّ وَ جَلَّ يُنَادِي عَبْدِي مَا أَنْصَفْتَنِي أَذْكُرُكَ وَ تَنْسَى ذِكْرِي وَ أَدْعُوكَ إِلَى عِبَادَتِي وَ تَذْهَبُ إِلَى غَيْرِي وَ أَرْزُقُكَ مِنْ خِزَانَتِي وَ آمُرُكَ لِتَتَصَدَّقَ لِوَجْهِي فَلَا تُطِيعُنِي وَ أَفْتَحُ عَلَيْكَ أَبْوَابَ الرِّزْقِ وَ أَسْتَقْرِضُكَ مِنْ مَالِي فَتَجْبَهُنِي وَ أُذْهِبُ عَنْكَ الْبَلَاءَ وَ أَنْتَ مُعْتَكِفٌ عَلَى فِعْلِ الْخَطَايَا يَا ابْنَ آدَمَ مَا يَكُونُ جَوَابُكَ لِي غَداً إِذَا أَجَبْتَنِي

پيغمبر- صلّى اللَّه عليه و آله- فرمود:

هيچ روزى بر اولاد آدم نمى ‏گذرد مگر اينكه خداوند عزّ و جل مى ‏فرمايد: اى بنده من تو با من به انصاف عمل نمى ‏كنى من تو را ياد مى‏كنم و تو مرا فراموش مى‏نمايى. و تو را به سوى عبادت خود مى ‏خوانم و تو به سوى غير من مى‏روى و روزى مى‏دهم تو را از خزانه خودم و به تو امر مى‏كنم كه براى رضاى من صدقه دهى پس اطاعت مرا نمى‏كنى. و درهاى رزق را به روى تو مى‏ گشايم و از تو قرض مى‏خواهم تو مرا منع مى‏كنى. و بلاها را از تو دفع مى‏كنم و تو بر كارهاى خطا و گناه ثابت مانده‏اى. اى پسر آدم چه جواب به من مى ‏دهى در فرداى قيامت در وقتى كه از تو سؤال كنم و تو بخواهى جواب دهى؟

(إرشاد القلوب إلى الصواب    ج‏1     ص : 49)

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ

مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسَى وَ الدُّنْيَا أَكْبَرُ هَمِّهِ- جَعَلَ اللَّهُ الْفَقْرَ بَيْنَ عَيْنَيْهِ وَ شَتَّتَ أَمْرَهُ وَ لَمْ يَنَلْ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا مَا قُسِمَ لَهُ- وَ مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسَى وَ الْآخِرَةُ أَكْبَرُ هَمِّهِ جَعَلَ اللَّهُ الْغِنَى فِي قَلْبِهِ وَ جَمَعَ لَهُ أَمْرَه‏

امام صادق عليه السّلام فرمود:

هر كس شب و روز كوشش براى دنيا نمايد وهمّش اين باشد كه به مال و جاهى برسد، خداوند فقر را بر او مسلط مى ‏كند و كارهايش از هم مى ‏پاشد و به دنيا جز به همان اندازه كه مقدر او باشد نخواهد رسيد، اما هر كس كه براى آخرت كار كند خداوند استغفار را در دل او قرار مى‏دهد و كارهايش را مرتب مى‏كند

مشكاة الأنوار في غرر الأخبار        ص : 263

قالَ الاْمامُ الباقر - علیه السلام - :
« صِلِهُ الاْرْحامِ تُزَكّی الاْعْمالَ، وَ تُنْمِی الاْمْوالَ، وَ تَدْفَعُ الْبَلْوی، وَ تُیَسِّرُ الْحِسابَ، وَ تُنْسِیءُ فِی الاْجَلِ.»
(تحف العقول، ص 218)

امام محمد باقر - علیه السلام - فرمود:
صله رحم نمودن موجب تزكیه اعمال و عبادات می شود، سبب رشد و بركت در اموال می گردد، بلاها، آفات و گرفتاری ها را دفع و بر طرف می نماید، حساب (قبر و قیامت) را آسان می گرداند و مرگ و أجل (معلّق) را تأخیر می اندازد.

سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ : مَنْ نَفَّسَ عَنْ مُؤْمِنٍ كُرْبَةً نَفَّسَ اللَّهُ عَنْهُ كُرَبَ الْآخِرَةِ وَ خَرَجَ مِنْ قَبْرِهِ وَ هُوَ ثَلِجُ الْفُؤَادِ وَ مَنْ أَطْعَمَهُ مِنْ جُوعٍ أَطْعَمَهُ اللَّهُ ثِمَارَ الْجَنَّةِ وَ مَنْ سَقَاهُ شَرْبَةَ مَاءٍ سَقَاهُ اللَّهُ مِنَ الرَّحِيقِ الْمَخْتُوم‏

امام صادق علیه السلام می فرمایند:

هر كس اندوهى‏ از دل مؤمنى بردارد خداوند در آخرت براى او اندوهى نگذارد، و او را از قبر با دلى آرام برانگيزد، و هر كس مؤمنى را طعام دهد، خداوند از ميوه ‏هاى بهشت او را بخوراند، و هر كس بجرعه آبى او را سيراب كند، خداوند او را از شربتهاى سر بمهر بهشتى نصيب گرداند.

ثواب الاعمال-ترجمه غفارى، ص: 149

قال علی بن حسین علیه السلام:

لیسَ العَجبُ ممَّن نجا کیف نجا و أمّا العجبُ ممَّن هَلَکَ کیف هلک مع سَعَةِ رحمة الله!

امام سجاد علیه السلام می فرمایند:

از اینکه کسی (در آخرت) نجات یافته تعجبی نیست، تعجب از کسی است که با وجود رحمت گسترده الهی چگونه هلاک شده است!

بحارالانوار،ج۷۵، ص۱۵۳

قال رسول الله صلی الله علیه و اله و سلم:

مَن نَظَرَ إلی مؤمنٍ نَظرَةً یُخفیه بِها أخافه الله تعالی یومَ لا ظِلَّ إلا ظلُّهُ

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند:

هر که با نگاهش مؤمنی را بترساند خدای تعالی در روزی که سایه (رحمتی) جز سایه او نیست، او را بترساند.

مستدرک الواسائل، ح۱۰۵۱۱

أمیرالمؤمنین علی علیه السلام: عَلَیکَ بِالآخره، تأتِیک الدنیا صاغِرهً

امیر مومنان علی علیه السلام می فرمایند:

تو مراقب آخرتت باش، دنیا خودش ذلیلانه پیش تو می آید.

غررالحکم، ص۱۴۴،ح۲۶۰۳

رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

اَمّا عَلامَةُ التّائِبِ فَاَربَعَةٌ: اَلنَّصيحَةُ لِلّهِ فى عَمَلِهِ وَ تَركُ الباطِلِ وَ لُزومُ الحَقِّ وَ الحِرصُ عَلَى الخَيرِ ؛

رسول اكرم صلى الله عليه و آله می فرمایند:

نشانه توبه كننده چهار است: عمل خالصانه براى خدا، رها كردن باطل، پايبندى به حق و حريص بودن بر كار خير.

(تحف العقول، ص 20)

حَدَّثَنَا بَكْرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَبِيبٍ قَالَ حَدَّثَنَا تَمِيمُ بْنُ بُهْلُولٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ سُلَيْمَانَ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْفَضْلِ الْهَاشِمِيِّ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- مَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَ مَنْ يُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ وَلِيًّا مُرْشِداً فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يُضِلُّ الظَّالِمِينَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَنْ دَارِ كَرَامَتِهِ وَ يَهْدِي أَهْلَ الْإِيمَانِ وَ الْعَمَلِ الصَّالِحِ إِلَى جَنَّتِهِ كَمَا قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ يُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِينَ وَ يَفْعَلُ اللَّهُ ما يَشاءُ وَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ- إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ يَهْدِيهِمْ رَبُّهُمْ بِإِيمانِهِمْ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهارُ فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ- قَالَ فَقُلْتُ فَقَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ما تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ وَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ- إِنْ يَنْصُرْكُمُ اللَّهُ فَلا غالِبَ لَكُمْ وَ إِنْ يَخْذُلْكُمْ فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُكُمْ مِنْ بَعْدِهِ فَقَالَ إِذَا فَعَلَ الْعَبْدُ مَا أَمَرَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الطَّاعَةِ كَانَ فِعْلُهُ وِفْقاً لِأَمْرِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ سُمِّيَ الْعَبْدُ بِهِ مُوَفَّقاً وَ إِذَا أَرَادَ الْعَبْدُ أَنْ يَدْخُلَ فِي شَيْ‏ءٍ مِنْ مَعَاصِي اللَّهِ فَحَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بَيْنَهُ وَ بَيْنَ تِلْكَ الْمَعْصِيَةِ فَتَرَكَهَا كَانَ تَرْكُهُ لَهَا بِتَوْفِيقِ اللَّهِ تَعَالَى وَ مَتَى خُلِّيَ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ الْمَعْصِيَةِ فَلَمْ يَحُلْ بَيْنَهُ وَ بَيْنَهَا حَتَّى يَرْتَكِبَهَا فَقَدْ خَذَلَهُ وَ لَمْ يَنْصُرْهُ وَ لَمْ يُوَفِّقْه‏

معاني الأخبار        ص : 20

عبد اللَّه هاشمى گويد: از امام صادق عليه السلام پرسيدم در فرموده خداوند عزّ و جلّ مَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَ مَنْ يُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ وَلِيًّا مُرْشِداً (هر كسى را خدا راهنمائى كند هدايت شده است و كسى را كه پروردگار بحال خود رهايش كند هرگز سرپرست و ارشادكننده‏ اى براى او نخواهى يافت- كهف:17) منظور از هدايت و ضلالت چيست؟ فرمود: روز قيامت پروردگار ظالمين را از خانه كرامت خود (بهشت) ناكام مى ‏سازد و مؤمنان و نيكان را بسوى بهشت خود راهنمائى كرده و داخل مى‏ كند، چنان كه خود فرموده است: وَ يُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِينَ وَ يَفْعَلُ اللَّهُ ما يَشاءُ (ولى افراد ستمگر را بخودشان وا مى ‏گذارد و پروردگار هر كارى را بخواهد انجام مى‏ دهد- ابراهيم: 27).و همچنين فرموده است: إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ يَهْدِيهِمْ رَبُّهُمْ بِإِيمانِهِمْ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهارُ فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ (ولى كسانى كه ايمان آورده‏ نيكوكار شدند خداوند آنان را به سبب همان ايمانشان به راه بهشت و طريق سعادت راهنمائى مى ‏كند تا از بوستانهاى بهشتى كه نهرها از جلو جايگاهشان روان خواهد بود متنعّم گردند- يونس: 9).
راوى گويد: عرض كردم مراد از «توفيق» در كتاب خداوند عزّ و جلّ:وَ ما تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ (و براى من در اصلاح كارها يا رسيدن به سر منزل ثواب و صلاح توفيقى نيست مگر به هدايت خداوند- هود: 88). و همچنين «خذلان» در آيه شريفه إِنْ يَنْصُرْكُمُ اللَّهُ فَلا غالِبَ لَكُمْ وَ إِنْ يَخْذُلْكُمْ فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُكُمْ مِنْ بَعْدِهِ (اگر خداوند شما را يارى دهد «مانند جنگ بدر» پس هيچ كس بر شما چيره نگردد، و اگر شما را به حال خود گذارد «همچون جنگ احد» بعد از آن كيست كه شما را يارى دهد- آل عمران: 16) چيست؟ فرمود: هر گاه بنده ‏اى عمل شايسته ‏اى را كه خدا به او دستور داده انجام داد، اين كردارش مناسب و موافق با فرمان خدا است كه به او بنده موفّق گويند. و هر گاه بخواهد مرتكب گناهى شود پروردگار مانعى ميان بنده و ان معصيت ايجاد مى ‏فرمايد كه در نتيجه، آن را انجام نمى‏ دهد، كه ترك آن معصيت به كمك و مدد خداى تعالى بوده است و اگر ميان او و گناه را واگذارد و حايلى ايجاد نكند، و بنده مرتكب آن گناه گردد، خداوند عزّ و جلّ يارى‏ اش نكرده و موفّقش نگردانده و در نتيجه او را درمانده و بيچاره ساخته است.

امام على عليه ‏السلام :

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و اله:

مَنْ أَكْثَرَ ذِكْرَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ مَنْ ذَكَرَ اللَّهَ كَثِيراً كُتِبَتْ لَهُ بَرَاءَتَانِ بَرَاءَةٌ مِنَ النَّارِ وَ بَرَاءَةٌ مِنَ النِّفَاق‏

رسول خدا (صلی الله علیه و اله) فرموده: هر كه ذكر خداى عز و جل را بسيار كند خداوند او را دوست دارد، و هر كه ذكر خدا را بسيار كند براى او دو براءت (يعنى منشور آزادى) نوشته شود، يكى براءت از دوزخ، و ديگرى براءت از نفاق (و دوروئى).

الكافي    ج‏2    ص : 498

پيامبر صلى ‏الله ‏عليه ‏ و‏ آله :

اَوصانى رَبّى بِسَبعٍ: اَوصانى بِالاِْخلاصِ فِى السِّرِّ وَ الْعَلانيَةِ وَ اَن اَعْفُوَ عَمَّن ظَلَمَنى و اُعْطىَ مَن حَرَمَنى و اَصِلَ مَنْ قَطَعَنى و اَن يَكونَ صَمْتى فِكْرا وَ نَظَرى عِبَرا؛

پروردگارم هفت چيز را به من سفارش فرمود: اخلاص در نهان و آشكار، گذشت از كسى كه به من ظلم نموده، بخشش به كسى كه مرا محروم كرده، رابطه با كسى كه با من قطع رابطه كرده، و سكوتم همراه با تفكّر و نگاهم براى عبرت باشد.

كنزالفوائد، ص 184